Þetta lag kom út 1987 á meistaraverkinu Loftmynd
Hér eru gítargripin
Einstaklega „hugljúfur“ texti
Það var eitt sinn úti'í garði
að unnustan mín og ég
Við sátum í sól og blíðu
og það var sumar við framnesveg
Og hún var svo ung og yndisleg, ástin mín kær
Ég elskaði hana svo ofboðslega
að ég var gráti nær
Ég sagði:
"Ég þarf að sækja mér sólaráburðinn minn"
Og á leiðinni upp á loftið
varð mér litið í spegilinn
Ég fann augu Kains hvíla á mér
köld og döpur og myrk
Ég kallaði:
"Ástin, komdu veitum hvort öðru frið og styrk
Ég sagði við hana:
"Vina mín, viltu ekki koma með mér
Eitthvað út að ganga
þar sem enginn til okkar sér?
Við skulum leita að leiðinni sem liggur á heimsenda
Því heimsins ásýnd hún
er ill og heimsins náttúra"
Við héldum af stað eftir Hringbraut
það var hlýtt og glampandi sól
Og allir búnir sínu besta skarti
í borginni sem mig ól
Liljuhvít var höndin hennar
sem hélt ég svo þétt um
Og út úr borginni flýttum við för
og framhjá Árbænum
Rétt fyrir utan Reykjavík
við Rauðhóla gerðum við töf
Og hún renndi þar sjónum sínum,
hún sá þar var nýtekin gröf
Hún fleygði sér í fang mér
ég fann hún skalf eins og strá
"Ég óttast" Sagði hún:
"Ástin mín, ég óttast það sem ég sá."
Hún fleygði sér flemtri slegin
í fang mitt og sagði milt:
"Ég hræðist svo að þú hafir
í hyggju að gera mér illt"
"Þú átt kollgátuna" hvað ég við
"Nú er komin þín hinsta stund
Í gröfina atarna sem gróf ég í nótt
verður gott að fá sér blund"
"Stingdu mig ekki ástin mín,
ég er of ung til að deyja strax"
Og hún sagði: "Ó, ekki myrða mig"
Á meðan ég leitaði lags
Ég hélt henni fastri og hnífinn
ég rak í hjartað beinustu leið
Og meðan blóðið rann oní Rauðhóla
ég raunamæddur og beið
Ég horfði á hjartað mitt deyja
og hugsaði svo með mér:
"Á ég ekki að gæta minnar eigin systur,
er það ekki það sem mér ber?"
"Þú varst heilladísin, hamingjan mín,
happið sem féll mér í skaut"
Og ég lagði hana í gröfina,
gerði krossmark
og gekk svo hryggur á braut
No comments:
Post a Comment