Nú fyrir skemmstu var það upplýst að hljómsveitin R.E.M. væri hætt störfum eftir að hafa starfað saman í 31 ár. Óhætt er að segja að hljómsveitin hafi skilað sínu og vel það, kannski var tími til kominn að hætta. Bestu plöturnar skiluðu sér í hús á 9.áratugnum og mestu vinsældirnar í upphafi 10. áratugarins. Hér tilnefni ég lagið "The one i love" af plötunni "Document" sem kom kom út árið 1987.
One i love live á youtube
Document á Wikipedia
The One I love á Wikipedia
(Berry/Buck/Mills/Stipe)
(chorus 1)
This one goes out to the one I love
This one goes out to the one I've left behind
A simple prop to occupy my time
This one goes out to the one I love
(chorus 2)
Fire (she's comin' down on her own, now)
Fire (she's comin' down on her own, now)
(repeat chorus 1)
(repeat chorus 2)
This one goes out to the one I love
This one goes out to the one I've left behind
Another prop has occupied my time
This one goes out to the one I love
(repeat chorus 2 2x)
6 comments:
Hljómsveitir hafa sinn líftíma og margar hverjar starfa langt fram yfir sitt besta. Það á einnig við um REM sem að mínu mati eru löngu komnir fram yfir sitt besta. Það að starfa of lengi og dæla út samskonar efni ár eftir ár kastar bara rýrð á eldri snilldarverk. Þetta er gott lag.
Flott lag - en sammála KOH - þeirra tími er liðinn !
Það koma alltaf upp og niðursveiflur hjá hljómsveitum. Í flestum tilvikum eru ca. 5 fyrstu plötur hljómsveita/tónlistarmanna þær bestu. Ætti Bob Dylan t.d. ekki að vera löngu hættur?
Hefur Dylan gert eitthvað af viti síðustu 30 ár? Hann er líklega þó ekki gott dæmi þar sem hann hefur bakað sér ákveðna óvinsældir með því að taka nýtt efni á tónleikum og sleppa jafnvel alveg gömlu standördunum. Kannki gegnir líka öðru máli um einstaklinga en hljómsveitir þar sem þær hafa frekar þá tilhneigingu að festast í sama hljómi. Auðvitað eru líka alltaf til undantekningar.
Post a Comment